Hazard w starożytności
Bogowie greccy kochali hazard chyba nawet bardziej niż ludzie. Wszak nawet podział świata między Herosami – Zeusem, Posejdonem i Hadesem – według jednej z wersji greckiej mitologii nastąpił za pomocą rzutów kośćmi.
Bracia nie mogli się zdecydować, komu przypadnie niebo i ziemia, komu – morze, a komu – świat umarłych, więc zagrali w kości. Dzięki temu ten pierwszy spór o władzę natychmiast rozwiązano. W starożytnej Grecji grano trzema kostkami (wyrzucenie trzech szóstek dawało zwycięstwo) ulepionymi z gliny, Rzymianie zmniejszyli ich liczbę do dwóch.
Archeolodzy na podstawie wykopalisk twierdzą, że w tę samą grę grano w Mezopotamii, Egipcie i w Indiach – służące do tego przedmioty znaleziono zarówno w egipskich piramidach, jak i w indyjskich kryptach.
Zakłady w starożytności
Starożytni Grecy lubili również zakłady – obstawiali m.in. wyniki wyścigów konnych i wyścigów rydwanów, doskonale bawili się podczas walk zwierząt – popularne było obstawianie wyników bijatyk kogutów. Można więc powiedzieć, że ich rozrywka była swojego rodzaju praprzodkiem tych zakładów bukmacherskich, jakie znamy dzisiaj.
Dużą popularność zdobyły także warcaby, w starożytnej Grecji zwane „tilia”, a w starożytnym Rzymie – „grą w 12 liniach”. Rzymianie grali w gry losowe bardzo intensywnie. Hazard miał swoich zwolenników zarówno wśród niewolników, jak i wolnych rzymskich obywateli. Równie popularny był w starożytnych Chinach czy Egipcie, a nawet w krajach islamskich.
W Chinach narodziła się znana do dziś gra keno – powstała ok. 2 tys. lat temu. Według dawnych opowieści wymyślił ją Kwan Chung, polityk z dynastii Zhou, który za jej pomocą… zbierał pieniądze od swoich niechętnych opodatkowaniu poddanych. Na pierwszych kuponach nie było znanych dziś numerów, lecz 80 pierwszych znaków z „Ts’in Tsz’Man” czyli „Poematu Tysiąca Znaków”, najważniejszego wówczas dzieła chińskiego piśmiennictwa.
Inną grą wymyśloną przez Chińczyków były karty. Na początku grano za pomocą płytek wyrabianych z najróżniejszych materiałów. W Europie rozpowszechnili je muzułmanie.
Żetony wymyślili starożytni Rzymianie
Hazard w starożytności był tak popularny, że we wszystkich krajach w pewnym momencie i władze państwowe, i religijne wprowadzały regulacje i ograniczenia, często zakazując go w ogóle. W wielu religiach zakazy przetrwały do dziś – hazard jest niedopuszczalny zarówno w islamie, jak i w buddyzmie czy hinduizmie. Surowo karano też starożytnych Rzymian – ci, oczywiście grając mimo zakazów, wymyślili nawet żetony (stosowane w zmodyfikowanej formie do dziś) – wszystko po to, by w razie kontroli nie znaleziono przy nich pieniędzy przeznaczonych do gry.
Jak widać, odkąd istnieje cywilizacja, istnieje też hazard. Starożytni kochali gry losowe, chętnie obstawiali. Zakładali się o wyniki zawodów sportowych, ale i o to, które zwierzę zwycięży w walce kogutów czy psów. To w starożytności powstały niektóre gry, popularne do dzisiaj: kości, keno, gry karciane. A inwencja twórcza naszych starożytnych przodków sprawiła, że w kasynach także współcześnie używa się żetonów zamiast pieniędzy – wszystko dlatego, że Rzymianie bali się strażników.