Znane hazardzistki w historii świata
Hazard przez stulecia był męską rozrywką. Udział kobiet w nim ograniczano wielokrotnie, czasami oficjalnymi zakazami, czasami towarzyskimi normami. Także w XVIII wieku w Anglii gry losowe były niedopuszczalne dla kobiet, zwłaszcza dla arystokratek.
Te mimo wszystko chciały grać, dlatego niektóre kobiety zakładały prywatne domy hazardowe, zwane Domami Faro. Właścicielki tych domów nazywano Damami Faro lub Córkami Faro. Najbardziej znane były: Albinia Hobart (późniejsza Lady Buckinghamshire), lady Sarah Archer i pani Sturt, a także pani Concannon i lady Elizabeth Luttrell.
Pokerowa Alice z Dzikiego Zachodu
Ale prawdziwa hazardowa przygoda kobiet rozpoczęła się wraz z historią Dzikiego Zachodu w USA. Rozluźnienie wszelkich norm towarzyskich na tych terenach sprawiło, że kobiety wreszcie całkiem legalnie mogły grać na pieniądze. Szybko pojawiły się takie, które trzeba uznać za mistrzynie w swoim fachu. Prawdziwą legendą pokera była Alice Huckert, znana szerzej jako „Poker Alice”. Urodzona w Anglii, pochodziła z irlandzkiej rodziny, do USA przyjechała jako dziecko. Różne koleje życia sprawiły, że została właścicielką domu publicznego oraz kasyna, w którym grano przede wszystkim w pokera.
Alice wygrywała zawrotne jak na tamte czasy sumy – potrafiła zgarnąć nawet 6 tysięcy dolarów w jedną noc. Potem podobno jechała do Nowego Jorku i wydawała wygrane na najmodniejsze stroje. Miała bardzo urozmaicone życie – trzykrotnie wychodziła za mąż, wielokrotnie ją aresztowano za łamanie prawa w związku z hazardem i za prowadzenie burdelu. Zdarzyło się jej nawet postrzelić dwóch żołnierzy, jednego z nich zabiła. Uniewinnił ją jednak gubernator, a Alice dożyła 79 lat i zmarła w 1930 r. po operacji woreczka żółciowego.
Królowa Pokera
Inną hazardzistką z Dzikiego Zachodu była Lottie Deno. Nie strzelała do ludzi, nie prowadziła burdelu, ale to właśnie ona nosiła dumne miano Królowej Pokera, która była w stanie pokonać najlepszych w tej grze mężczyzn. Naprawdę nazywała się Carlotta J. Thompkins.
Urodziła się w amerykańskim stanie Kentucky, dużo podróżowała. Hazard poznała pracując dla rodziny Thurmondów z Georgii. W ich klubie poznała Franka Thurmonda, zakochała się i uciekła z nim, gdy ten został oskarżony o morderstwo. Wspólnie przez wiele lat żyli na obszarach granicznych w Teksasie. W tym okresie trwał tam lokalny boom gospodarczym, a to oznaczało dużo gotówki i wielkie szanse dla hazardzistów.
Lottie grała więc w pokera, podróżując z osady do osady i wygrywając coraz więcej. Stała się powszechnie znana właśnie dzięki swoim pokerowym umiejętnościom. Zdobyła liczne przezwiska – w San Antonio nazywano ją Aniołem San Antonio, w Fort Concho – Mystic Maud, a w Fort Griffin – Lottie Deno. I ten ostatni pseudonim został z nią do końca. Lottie zarobiła na pokerze niezłą fortunę, w końcu przeszła więc na emeryturę i żyła dostatnio aż do śmierci. Zmarła mając 89 lat.
Sławę zdobyły na Dzikim Zachodzie także dwie inne pokerzystki – Kitty Leroy i Maria Gertrudis Barcelo. Kobiety w tym czasie zaczęły też podbijać Las Vegas. Pomogła w tym zwłaszcza II wojna światowa – brakowało mężczyzn i w kasynach, będących do tej pory ostoją męskiego towarzystwa, wreszcie pojawiły się kobiety. Na marginesie, teraz kobiety mogą grać w gry hazardowe tylko w STS, który oferuje 3 gry karciane - pokera, bakarata oraz wojnę (wszystko w ramach BETGAMES).
Pierwsza reklama zachęcająca panie do hazardu w Las Vegas została opublikowana w 1943 r. Kilka lat po wojnie rozpoczęły też pracę pierwsze kobiety – krupierki. Nie miały łatwo. Shirley Brancucci, która przyjechała do Las Vegas w 1952 r. i pracowała najpierw jako kelnerka, a potem została pierwszą rozgrywającą w bakaracie, wielokrotnie później opowiadała o seksistowskich incydentach, których doświadczyła.
Pierwszą Damą Hazardu nazywano natomiast Judy Bayley, pierwszą kobietę w historii stanu Nevada, która była jedyną właścicielką i operatorem hotelowego kasyna. Hotel Hacienda odziedziczyła po mężu i wykazała się dużymi umiejętnościami biznesowymi. Rozsławiła hotel i zadbała o rozszerzenie oferty kasyna, wprowadzając nowe gry.
Od lat 50-tych coraz więcej pań grało w gry losowe na pieniądze. W 1977 r. odbył się pierwszy w historii turniej World Series of Poker (WSOP) kobiet. Dziś hazardzistki to norma, płeć piękną można spotkać wśród graczy wszystkich rodzajów gier.
Kobiety przez lata nie mogły uczestniczyć w grach hazardowych. Zakazywano im tego rodzaju aktywności. Kasyna aż do II wojny światowej były typowo męskim światem, niedostępnym dla płci pięknej. Hazardzistki najswobodniej czuły się więc na Dzikim Zachodzie. Dopiero od lat 50-tych więcej pań uczestniczy w grach losowych, a od 1977 r. rozgrywane są pokerowe turnieje kobiet.
