Echa nowelizacji ustawy o grach hazardowych cz. 2

Jakie postanowienia UoL nie są zgodne z przepisami UE?

Pewne zastrzeżenia z punktu widzenia prawa wspólnotowego mogą budzić przepisy, dotyczące ustanowienia monopolu państwa na niektóre rodzaje działalności hazardowej. W Polsce objęto nim internetowe gry hazardowe poza zakładami bukmacherskimi i loteriami promocyjnymi oraz działalność w zakresie gier liczbowych, loterii pieniężnych, gry telebingo oraz gier na automatach poza kasynem (art. 5 ust. 1 i 1b).

Obowiązujące prawo ogranicza swobodę świadczenia usług hazardowych online do zakładów bukmacherskich, co zdaniem Malty nie jest zgodne z unijnymi standardami (należy podkreślić, że kwestię tą sygnalizowano podczas poprzedniej nowelizacji ustawy hazardowej w następstwie notyfikacji 2010/225/PL). Obecnie wszystkie portale, oferujące Polakom pokera, ruletkę czy inne gry kasynowe są wpisywane do rejestru domen zakazanych (na mocy art. 15 f ust. 4), co zmniejsza zyski zagranicznych operatorów. Krytyczne uwagi Malty dotyczyły zgodności nowych przepisów hazardowych ze swobodami rynku wewnętrznego. Kwestionowano też spójność i proporcjonalność projektowanej regulacji.

Nawiasem mówiąc, ciężko się dziwić, dlaczego właśnie ten kraj zgłasza swoje obiekcje względem naszych regulacji hazardowych. Malta uchodzi za raj podatkowy i jest siedzibą wielu spółek organizujących w sieci nie tylko zakłady sportowe, ale też pokera i kasyno (licencję ma tu niemal 500 bukmacherów, w tym takie spółki jak Betsson, Expekt czy Unibet). Nowe polskie przepisy uniemożliwiają tym firmom zalegalizowanie swojej działalności.

Czy monopol państwa na hazard online jest zgodny z prawem UE?

Zgodnie z bieżącą linią orzeczniczą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), państwa członkowskie mogą wprowadzać ograniczenia działalności hazardowej w postaci monopolu państwa (wyrok z 22.06.2017 r. z powództwa Unibet w sprawie węgierskiej ustawy hazardowej, sygn. C-49/16). 

Dualny system nie może bowiem sam w sobie wpłynąć negatywnie na możliwość realizacji przez monopol państwowy założonego w nim celu, jakim jest w szczególności przeciwdziałanie uzależnieniu obywateli od gier losowych.

Polski ustawodawca opierał się także na orzeczeniu TSUE z 08.09.2009 r. w sprawie C-42/07 (Bwin i Liga Portuguesa de Futbol vs. Santa casa da Misericordia de Lisboa), dotyczącym wątpliwości sądu portugalskiego czy zakaz oferowania gier internetowych przez podmiot z innego państwa narusza wolność świadczenia usług określoną w art. 49 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Sędziowie stwierdzili, że każde państwo posiada swobodę określania celów w sferze hazardu i definiowania szczegółowego poziomu ochrony. W związku z tym może ono zezwolić na urządzanie przez Internet tylko zakładów bukmacherskich.

W uzasadnieniu nowelizacji ustawy o grach losowych wskazano przyczyny ograniczenia prowadzenia działalności hazardowej online na zasadach komercyjnych jedynie do zakładów sportowych. Bukmacherstwo nie zalicza się do tzw. hard gambling – gier o wysokim stopniu uzależnienia (stąd ich urządzanie na terenie RP jest limitowane). Wymaga ono wykorzystania wiedzy i doświadczenia gracza, przy jednoczesnym zmniejszonym ryzyka wykorzystania oprogramowania internetowego do oszustw lub prania brudnych pieniędzy.