Granie kontrolowane jako metoda leczenia
Uzależnienie od hazardu to bardzo poważny problem. Może ono prowadzić do kłopotów finansowych, rozpadu więzi rodzinnych i utraty statusu społecznego czy zawodowego, a nawet problemów ze zdrowiem.
Gracze mogą uzależnić się zarówno od pokera czy automatów, jak również od obstawiania zakładów wzajemnych. Zdaniem terapeutów, hazard to szczególnie groźna odmiana nałogu.
– Inaczej ogląda się zwykły mecz, a inaczej przeżywa rozgrywkę, gdy można wygrać dużą sumę pieniędzy. Wygrana pozwala wierzyć w kolejne zwycięstwa. Natomiast w sytuacji przegranej następuje załamanie i pojawia chęć odegrania się. To kluczowy mechanizm w uzależnieniu od hazardu – poczucie, że stratę można odrobić, obstawiając kolejne wydarzenia sportowe. Wygrana kiedyś przecież musi nastąpić. Jedna, druga przegrana potęguje frustrację, którą ma ukoić kolejny zakład. W ten sposób błędne koło się zamyka, a uzależnienie pogłębia – powiedział portalowi nowiny24.pl Jan Gosztyła, psycholog z Wojewódzkiego Ośrodka Terapii Uzależnień w Rzeszowie.
Granie kontrolowane w terapii hazardu – na czym polega?
Leczenie uzależnienia od hazardu to przede wszystkim terapia psychologiczna, która może przyjąć postać terapii behawioralnej, poznawczej lub poznawczo-behawioralnej. U wielu osób uzależnionych np. od obstawiania zakładów bukmacherskich jej pierwszy etap prowadzony jest w specjalistycznych ośrodkach zamkniętych, a następnie leczenie kontynuowane jest w przychodniach i poradniach psychologicznych.
Uzupełnieniem dla terapii psychologicznej bywa również nauka grania kontrolowanego. Polega ona na tym, że osoba uzależniona uczy się, jak ograniczać czas oraz pieniądze, przeznaczane na obstawianie zakładów wzajemnych w taki sposób, by hazard nie wpływał w destrukcyjny sposób na jej sytuację materialną, rodzinną czy zawodową. Nauka odbywa się pod okiem wyspecjalizowanego terapeuty, bardzo często w terapię angażowani są również bliscy osoby uzależnionej.
Czy nauka grania kontrolowanego jest skuteczna?
Badania naukowe, dotyczące skuteczności nauki grania kontrolowanego jako metody leczenia uzależnienia od hazardu są nieliczne – te dostępne dowodzą jednak, że w wielu przypadkach ten rodzaj terapii przynosi oczekiwane efekty. Przeprowadzone przez amerykańskich naukowców badania dowiodły, że sześć miesięcy po zakończeniu terapii z zastosowaniem tej metody, kontrolować granie potrafiło 70% uzależnionych osób, po roku – 50% pacjentów, zaś po dwóch latach – prawie 30%.
Z drugiej strony, nauka grania kontrolowanego wciąż postrzegana jest jako metoda dość kontrowersyjna. Wielu specjalistów uważa bowiem, że leczenie uzależnienia od hazardu – podobnie jak każdego innego nałogu – powinno wiązać się z decyzją hazardzisty o całkowitej abstynencji, polegającej na rezygnacji ze wszelkiego rodzaju gier (zarówno hazardowych, jak i towarzyskich, a nawet oglądania teleturniejów w telewizji). Rodzaj terapii za każdym razem jest jednak dobierany do indywidualnych potrzeb osoby uzależnionej.
