Konsekwencje nowelizacji ustawy hazardowej dla bukmachera
Legalne urządzanie zakładów sportowych wiąże się również z odprowadzaniem 12% podatku od gier oraz z koniecznością przedstawienia MF regulaminu gry, określającego nie tylko zasady przyjmowania zakładów oraz rozpatrywania reklamacji, ale także metod weryfikacji wieku graczy.
Dla bukmacherów ważne są zwłaszcza postanowienia normujące minimalną wysokość kapitału zakładowego spółki bukmacherskiej oraz wysokość zabezpieczenia finansowego, które należy złożyć, by rozpocząć działalność.
Kto i na jakich zasadach może organizować zakłady wzajemne?
Zgodnie z art. 6 ust. 5 ww. ustawy, działalność bukmacherską na terenie naszego kraju (stacjonarną i internetową) mogą prowadzić jedynie spółki akcyjne (SA) lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Sp. z o .o.) mające siedzibę na terytorium RP, prawo takie mają także spółki działające na zasadach właściwych dla tych spółek, mające siedzibę na terenie państw Unii Europejskiej (UE) lub państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA). Niezależnie od kraju pochodzenia, bukmacher ubiegający się o status legalnego operatora zakładów wzajemnych w Polsce musi wystąpić o licencję MF.
Działalność bukmacherska podlega ścisłym regulacjom prawnym – zgodnie z art. 6 ust. prowadzi się ją na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonym zezwoleniu, a także wynikających z przepisów ustawy. Regulamin, określający zasady przyjmowania zakładów, musi zostać zatwierdzony przez MF (art. 60 ust. 1 i 1a). Elementy regulaminu zakładu bukmacherskiego online określa art. 15i. Następnie należy złożyć wniosek o udzielenie zezwolenia na organizowanie zakładów wzajemnych wraz załącznikami (pełną listę wymaganych dokumentów zawiera art. 36 ww. ustawy, a o tym, co wniosek powinien zawierać, przeczytasz w tym tekście). MF rozpatruje wniosek w ciągu 6 miesięcy (art. 40 ust. 1). Zezwolenia na organizację zakładów bukmacherskich w Polsce udziela się na okres 6 lat (art. 49 ust. 2), przy czym jedno zezwolenie jest udzielane na prowadzenie określonej liczby punktów przyjmowania zakładów wzajemnych lub wykorzystywanie określonej liczby stron internetowych do urządzania zakładów wzajemnych (art. 41 ust. 3).
Kolejną konsekwencją zmian w przepisach są nowe regulacje, dotyczące możliwości reklamy legalnych bukmacherów: nowelizacja ustawy hazardowej złagodziła przepisy, dotyczące reklamy i sponsoringu. O ile więc reklamowanie usług bukmacherów bez koncesji MF jest całkowicie zabronione, to legalni operatorzy pod pewnymi warunkami mogą informować o swoich usługach, m.in. poprzez działalność sponsoringową (np. logo bukmachera na koszulkach zawodników wspieranego przez bukmachera klubu). Reklama zakładów bukmacherskich jest dozwolona na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, ale ustawodawca wprowadził pewne ograniczenia, dotyczące m.in. osób nieletnich (precyzuje je art. 29b). Więcej na temat tego, jak i gdzie legalny bukmacher może się reklamować, przeczytasz tutaj.
Konsekwencje nowelizacji ustawy dla bukmacherów: jak wyglądają kwestie finansowe?
Od 1 kwietnia 2017 r. wymaga się, aby spółki SA i Sp. z o.o., prowadzące działalność bukmacherską, posiadały kapitał zakładowy nie mniejszy niż 2000 000 zł (art. 10 ust. 1 pkt 2 – TU znajdziesz więcej informacji na temat zapitału zakładowego firm bukmacherskich). Muszą one ponadto złożyć zabezpieczenie finansowe w wysokości 40 000 zł w przypadku prowadzenia 1 punktu przyjmowania zakładów wzajemnych (przy większej ilości kwota ta ulega zwielokrotnieniu zgodnie z art. 62 ust. 2 – zasadę ustalania krotności zabezpieczeń przedstawia tabela obok tekstu). Internetowi bukmacherzy są zobowiązani do złożenia zabezpieczenia w wysokości 480 000 zł (art. 62 ust. 2a). Przeczytaj więcej o zabezpieczeniach finansowych bukmachera.
Za uzyskanie, a także przedłużenie zezwolenia na prowadzenie działalności bukmacherskiej wnosi się opłatę, stanowiącą dochód budżetu państwa (art. 68 ust. 1 i 2). Zgodnie z art. 69 ust. 1 pkt 3 opłata za udzielenie zezwolenia na urządzanie zakładów wzajemnych wynosi 2000% kwoty bazowej (w 2018 r. wynosi ona 4 474 zł) oraz dodatkowo:
- za każdy punkt przyjmowania zakładów wzajemnych – 50% kwoty bazowej, czyli 2 237 zł
- za urządzanie zakładów wzajemnych przez sieć Internet – 2 000% kwoty bazowej, czyli 89 480 zł
- za każdą stronę internetową wykorzystywaną do urządzania zakładów wzajemnych – 5 000% kwoty bazowej, czyli 223 700 zł
Organizatorzy zakładów wzajemnych są zobowiązani na mocy art. 71 ust. 1 do płacenia podatku od gier – dotyczy to także bukmacherów internetowych. Jego stawka wynosi 12% (art. 74 pkt 7 ustawy) i odprowadza go bukmacher, jednak obciążony jest nim gracz, stawiający zakład (podatek zostaje pobrany od każdej postawionej przez gracza kwoty). Jest to podatek obrotowy, zatem zobowiązanie podatkowe jest wliczone w cenę każdego zakupionego zakładu – oznacza to, że podatek należy zapłacić niezależnie od tego, czy zakład okaże się wygrany, czy przegrany. Bukmacher musi złożyć deklarację podatkową, obliczyć oraz wpłacić należności na rachunek właściwego urzędu skarbowego (art. 75). Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o podatku od gier, przeczytaj ten tekst.
